بسم الله الرحمن الرحیم در سالی که گذشت شاهد اجرای طرحی بودیم که بیش از متن حاشیه داشت. عکسها و اخبار آن بروز و در سطح وسیع از سوی مخالفان وموافقان با انگیزه های مختلف پخش می گردید و تمجید ها و نقد ها نیزپیوسته براین طرح نوشته می شد.بروز این سیل نظرات و مقالات و پیشنهادهای گوناگون فارغ از هر گرایشی بیش از همه نمایانگر توجه خاص جامعه به این سمت بود (اگر نگوییم که توجه هارا ،گروههای مختلف به این سمت سوق دادند).از یک سو کسانی که طی چند سال گذشته از وضع پوششی جامعه و حرکت آرام آرام بسوی برهنگی بشدت ناراحت بودند لبخند رضایت زدند و عده ای نیز هر کدام با دلایل خاص مخالفت خویش را ابراز داشتند.شاید بهتر باشد در این مجال کوتاه سخن مخالفان راشنید و به بررسی آن پرداخت: 1.گروه اول مخالفان بر این عقیده بودند که هر کسی آزاد است هرطور دوست دارد لباس بپوشد و کسی هم حق برخورد را بنابر اصل آزادی انسانها ندارد. این سخن در ابتدا درست می نماید اما وقتی برایند و نتیجه ی این اصل را مشاهده می کنیم تصویری هولناک در برابر چشمانمان ظاهر می شود.جامعه ای که با وجود آزادی از اسلام خود دور است. نکته ی مهم اینجاست که اغلب افرادی که این نظر را دارند تقید خاصی به اعتقادات مذهبی ندارند یا تقید آنها نیز از همان نوع"هر کسی هر طوری دلش می خواهد "است 2. گروه دوم مخالفان عده ای هستند که با بد حجابی موافق نیستند اما راهکارآن را برخورد فر هنگی می دانند نه برخورد انتظامی .سخن این گروه کاملا قابل قبول است بدون هیچ شکی عملکرد ریشه ای و علمی علاوه بر کار کرد بالا از حیث اینکه مثل طرح انتظامی خطر بازگشت جوانان از دین را ندارد حائز اهمیت است. منتهی نکته ی قابل تامل اینجاست که تقریبا حدود 15-16 سالی هست که این گروه همین حرف را میزنند اما در واقع هیچ کار فرهنگی رخ نداد،فیلمهای سینمایی در یک دوره شدیدا به ابتذال کشیده شد و سیل رمانها ی تحریک کننده بازار کتاب را فرا گرفت .در این میان مجلات اجتماعی نیز که مخاطب اصلی آنها خانواده ها و بخصوص بانوان هستند هر روزو هر هفته اقدام به آشنایی بیش از پیش خانواده ها با مدهای بروز کیف و لباس و کفش وآرایشهای مختلف زنانه و... با مدلهای غیر متعارف می نمودند.تلویزیون نیز از این حرکت بی نصیب نبود لباس بازیگران زن روز بروز کوتاه تر و تنگتر میشد و ارایشها غلیظ تر می گشت...اما در این میان جای تنها چیزی که خالی بود همان کار فرهنگی بود.  در کنار نسل سومی های  پویا و فعال و انقلابی گروه زیادی نیز به بار امدند که بین آنها دخترانی بیست و چند ساله بودند که نمی دانستند  در قرآن آیاتی در مورد حجاب وجود دارد و عده ای حجاب را امری مندراوردی پنداشتند و از این قبیل که شما از من بیشتر می دانید....اما هنوز خبری از کار فرهنگی نبود و نیست . نه دوره ی آقای هاشمی نه آقای خاتمی ونه دولت کنونی....تنها چیزی که به نظر می آید همین است که این شعارها فقط فرصت بیشتری برای طراحان عملیات فرهنگی ضد ایرانی ایجاد کرد 3. گروههای دیگری نیز بودند که به دلایل مختلف دیگر از جمله عدم کارایی این طرح ها یامخالفت کلی با اسلام یا بیان اینکه معضل کشور این امور نیست به نحوی مخالفت خویش را ایراز داشتند به نظر می رسد گروه سوم علاوه برقلت عددی و ادعا های بی پایه اغلب با عدم اقبال به نظراتشان مواجه نشدند. .. اما در این بین راستش را بخواهید از دید من طرح امنیت اجتماعی با همه ی ضعفها ،ایرادات در اجرا و تند روی ها و کندروی ها لازم بود. نوع وقیحانه ی پوششها ی یک عده،انجام اعمال بی شرمانه در ملا عام ،سوئ استفاده ی بیش از حد از فضای باز ناشی از دوخرداد و... همه باعث شد که طرح ارتقا امنیت اجتماعی در این دوره با قاطعیت صورت گیرد. اما هیچ وقت نباید فراموش کرد که مهمترین مبارزه با بدحجابی در واقع پاسخ به دختران و زنان است که حجاب چرا؟ حیا چیست ؟دلیل رعایت پوشش چیست؟و بطور کلی بیان کامل وجامع فلسفه حجاب که این جز به همت اسلام شناسان و حمایتهای مسئولین میسر نیست. البته نباید از یاد برد که جامعه ی کنونی جامعه ی رفاه طلبی ،تجمل گرایی ومصرف زدگی افراطیست مادامی که مدار حرکت جامعه و مردم و افکار و اهداف ایشان بر همین محور می گردد روزگار بر همین است و تغییر چندانی نخواهد کرد. حتی تبلیغات رسانه ای و در واقع به اصطلاح خودمانی "جو زده کردن" مخاطب نیز تاثیر بنیادی نخواهد داشت ولو از ابزار هنر در آن استفاده شده باشد.خوب حتی تخته کردن فروشگاههای لباس هم اثری ندارد. باید کاری کرد که مردم خودشان دیگر لباسهای مد غربی نپوشند!باید کاری کرد که دختران بدون تشر والدین یا هیچ کسی دیگر به این نتیجه برسند که حجاب آنها را محدود نخواهد کرد بلکه از خطرات احتمالی حضور در جامعه مصون خواهند ماند،دختران باید بفهمند که با چیره شدن فرهنگ حیا و حجاب درست میدان برای فعالیتهای بیشتر ووسیعتر زنان به وجود خواهد آمد،جلب اعتماد حاکمان و گرفتن بهانه از عده ای که این وضع را بهانه ای برای کم میدان دادن به زنان قرار داده اند نیز از اثرات مهم اجتماعی حجاب در این دوره است. این امر شاید طولانی باشد اما یقینا ریشه ایست و بدون شک عملیست چه اینکه بسیاری از دختران عفیف در جامعه بدون هیچ جبر وتهدیدی حجاب کامل را برگزیده اند و حتی در گرماهای طاقت فرسا نیز حاضر به مخدوش کردن آن نیستند .مسئولین و جامعه باید همین معنایی را که این عده از حجاب درک کرده اند درک کنند.در این میان ما به انسانهایی در مقیاس مطهری ،دستغیب و آوینی و... به تعداد بسیار زیاد نیازمندیم.اکنون با اینکه خیلی دیر شده اما زمان جهاد فرهنگیست!جنگ و جهاد نظامیمان پایان یافت میانه های جهاد سازندگی را نیز داریم طی می کنیم پس نباید فرصت را از دست داد و شاهد سوزانده شدن درخت عفت و حیا بین جوانانمان اعم از پسر و دختر بود.روزگاری که گروههایی هستند که بدون شرم برهنگی و هنر برهنگی!!! را ابراز می دارند بسیار جای تعجب و سوال است که علت خاموشی عالمان ما چیست؟و چرا صدای فریاد آنها به گوش کسی نمی رسد؟!

با سلام

اگر چه من هنوز نمی دانم این خواهری که اینجا دست ما را توی پوست گردو گذاشت و خودشون کنار کشیدن کجان و چرا این وبلاگ رواگر ما بروز نکنیم ،کسی نیست که بروز کنه ولی  بد ندیدم که حالا که توفیق اجباری حضور در آنی فمینیست نصیبم شده از اخباری که مرتبط به حوزه فعالیت این وبلاگ میشه دوستان رو بی خبر بگذارم!خبر اول اینکه وقتی داشتم واژه ی -نشریه الکترونیک-یا شایدم مجله الکترونیک رو جستجو می کردم دست به یک کشف عظیم زدم، مجله ای وزین و با محتوا با نام - چارقد-

اینجا میتونید چارقد رو بخونید و از بسیاری مطالب ،گزارش ها و مصاحبه هاش لذت ببرید! حتی اگر زن هم نباشید! 

و این خبر هم ارزانی اونهایی که هنوز معتقدند فمینیست بودن با اخلاق و اسلام تعارضی نداره!

خوشحالی به سبک فمینیست ها!

راستی تا حال سری به این فمینیست های میدان زدید؟ توی پست قبلی هم گفتم که اینها اصلا پشتوانه علمی درستی ندارن و آگاهی از احکام

اسلام اونطوری که واقعا هست ندارن!و توی آثارشون مغالطه به وفور دیده میشه!

یه خبر جالب دیگه اینجا خوندم

نیکی کریمی که چند وقت پیش هم توی برنامه ی دوقدم مانده به صبح ازش دعوت کرده بودن ، توی یک مصاحبه گفته که فمینیسته!

شما فمینیست هستید؟

خب من فمینسیت هستم، ولی از نگاه یک طرفه به هر چیزی، از نگاه سیاه و سفید، بدم می‌آید. در فیلم «یک شب» به این صورت است که یک زن با سه تا مرد برخورد می‌کند و هرکدام از این مردها انسان هستند. حتی آن آدم اولی که می‌بیند راجع به زن و بچه‌هایش می‌گوید و آنها را دوست دارد و اینکه رابطه‌اش چطوری است. ولی در فضایی که او زندگی می‌کند در جامعه، این اجازه به او داده شده که یک زن دیگری داشته باشد.

بنابراین اینطوری نیست که من بخواهم یک بیانیه‌ای صادر کرده باشم راجع به خیانت یا راجع به روابط خارج از ازدواج یا مثلا اینطور چیزها.

آن آدم دوم، یک مردی است تحصیل‌کرده که در آمریکا درس خوانده و دکتر است و کلی دیدگاه فلسفی و ذن‌گرایانه دارد راجع به زندگی. او با دختر حرف می‌زند و یک‌جایی ما فکر می‌کنیم که دختر عاشق او شده. این مرد آنقدر آدم جذابی است و رابطه خوبی بین آنها شکل می‌گیرد.

ولی در آخر یک موبایلی پیدا می‌شود و در یک آن تماشاچی متوجه می‌شود که شاید تمام اینها یک ماسکی بوده که او زده و خودش را طور دیگری بیان کرده و وانمود کرده که یک آدم دیگری است. یا اینکه به هرحال یک زندگی دوگانه‌ای دارد.

و مرد آخر هم که اصلا یک هنرمند است که او هم همینطور، خیلی اعتقاد دارد به دموکراسی، اما او اصلا یک روان‌پریش است. ولی می‌خواهم بگویم که اصلا دوست ندارم که وقتی فیلم می‌سازم بخواهم بگویم که من فمینیستم و وقتی بخواهم فیلم بسازم باید خیلی قضایا برای من جا بیفتد، نمی‌توانم اول بیانیه‌ام را بنویسم و بعد بگویم می‌خواهم فیلمم را راجع به این قضیه بسازم، نه.

و در آخر....یا علی مددی!