به نام خدایی که زن سوره لطف اوست  

 یکی از مهمترین آفات حوزه های فرهنگی- اجتماعی در بسیاری از جوامع از جمله در جامعه ما گرفتاری در دامان افراط و تفریط هاست . در این میان موضوع زنان بیش از هر موضوع دست خوش این آفت شده است . لذا جامعه زنان بیش از همه از بودن در کشاکش افراط و تفریط آسیب می بینند . افراط و تفریط معبر حضور و محل عبور جاهلان است و بی دلیل نیست که امام علی (ع) می فرماید :((ندیدم جاهل را مگر آنکه در حال افراط و تفریط است )).¹ در حقیقت افراط کارها جاهلند و جاهل ها افراط کار ؛ اینان چون در کاری که بدان مشغول شده اند ورود علمی و تجربی ندارند و جامعیت موضوع را نمی شناسند و در چیستی و کران آن ناواردند ، لذا در میدان ناآگاهی های آنها ، نطفه افراط و تفریط ها بسته می شود . اگر چه تدبیر شود به مدد انواع امداد ها و با مکانیزم انواع کاتالیزورها این عدم آگاهی به آگاهی تبدیل شود . دلیل این موضوع هم ناگفته پیداست ؛ زیرا قلب هر سازمان و تشکیلاتی (مدیریت ) است و قلب هر مدیریت (تصمیم گیری) و قلب هر تصمیم گیری ( روشن بینی) است و روشن بینی خود از پنج مجرا  پرورش که بینش آور است ، آموزش که دانش آور است ؛ تجربه که مهارت آور است ؛ تزکیه که شهود آور ات و مشاوره که توانایی آور است ، بدست می آید و بدیهی ست فقدان و مجرای مهم (آموزش و تجربه) اختلالی در ساحت روشن بینی ایجاد می کند که آغاز بسیاری از خبط ها و خطاهاست . اگر چه عاملان آن در تمام لحظات عمل ، نیتی غیر از خدمت های بزرگ ! نداشته باشند ، چه آنکه امام صادق (ع) فرمود : جاهل آن می کند که مغرض ؛ جاهل و مغرض یقینا در نیّت اشان یکسان نیستند ؛ زیرا یکی نیّت ترمیم و بهبودی دارد و دیگری نیت تخریب و نابودی ... پس در نیت متفاوت اند ؛ اما در نتیجه عمل یکی اند.دلواپسی های جامعه زنان بویژه نخبگان آن همواره این اس که سر رشته مسائل زنان به دست مغرضبیفتد یا به دست جاهل ؛ زیرا مغرضان با خوب کوبیدن ، راه را خراب می کنند و جاهلان با بد دفاع کردن ، رهرو را خسته و از هر دو ، اهل باطل سود می برند و ما در مجال پیش آمده به موضوع آسیب شناسی افراط و تفریط می پردازیم و آن را مورد واکاوی قرار می دهیم تا با طرح یک ضرورت تازه به این درد کهنه بپردازیم .
در موضوع زنان ما در حوزه جهانی با یک افراط و تفریط روشی و موضعی مواجهیم .
افراط و تفریط در جامعه جهانی از نگاه به انسان و جهانی که در آن م یزیید به دست می آید این افراط و تفریط حاصل آن است که یا حقیقت را پیدا نمی کنند یا اگر پیدا کردند ، اعلام نمی کنند یا اگر اعلام کردند، دنبال نمی کنند ؛ فلذا به میزان فروماندگی از حق به فرومایگی در باطل می پردازند . در جامعه جهانی انسان محوری و نه انسانیت محوری که اگر این می بود فوق العاده بود ،بلکه انسان محور آن هم نه انسان نوع محور که خود محور پی جو می شود . فلذا این تفرد بر محور خود ، تفرعنی به بار می آورد که موسای همه ارزش ها باید برای بقای فرعون قربانی شوند . انسان اومانیسم در اثر همین تفرّد چنان تنها می شود که عاطفه با هم بودن ، این نیاز جوشیده از درون ، در بیرون او تا حدّ همجواری دائم با حیوانات و بلکه هم سری ! با آنها پایین می آید  و پاسخ خود را در این تنزل می جوید و خود فصل غم انگیزی از عصر ما و گفتمان غالب آن است و صد البته بیشترین تبعات حاکمیت این گفتمان اومانیستی در حوزه علوم انسانی و اجتماعی ست ؛ یعنی حوزه همان علومی که برای چگونه زیستن انسان نسخه می دهد والا سایر علوم طبیعی و تجربی و ریاضی به خاطر اصول مستحکمی که بر آنها حکم فرماست ، مجال قبض و بسط های تئوریک را به هیچ تئوریسین و نظریه پردازی نمی دهد و بر اساس قوانین حاکم برخود ، بدون هیچ زاویه و زوالی جاری و ساری شده و با زبان قوانین با هستی تعامل می کنند و در این تعامل هم ذره ای نه تخلف می کنند و نه تخلف می پذیرند ؛ زیرا به گفته الکسیس کارل ؛ قوانین طبیعت سرد و ساکت و خاموش اند اما به متخلفین از آن مجازات سنگین می دهند (انسان موجودی ناشناخته ، الکسیس کارل ) .
پس حوزه اصلی اثر گذاری اومانیسم ، حوزه علوم انسانی و اجتماعی است و چون در این حوزه ، فمینیسم یک گزاره افراطی اومانیسم برای برون رفت از مشکلات زنانی ست که در طول تاریخ گرفتار تفریط  و نادیده انگاشتن شده بودند ، لذا دستاوردش نه تعطیل ظلم که تغییر ظلم از شکلی به شکل دیگر است . شمارش دوازده محور نگران کننده برای زنان جهان بر این مبنا و فراموشی عمدی نگرانی های جدی دیگر خود دلالت بسیار بر وجود افراط و تفریط در این نگاه و در جامعه جهانی نسبت به مساله زنان می کند . نگرانی های جدی اما فراموش شده ای چون : ضرورت  حفظ کرامت انسانی زن ، ضرورت حفظ کیان خانواده ، ضرورت حق متفاوت بودن و نگاهداشت هویت زن ، ضرورت توسعه عواطف انسانی و مهرورزی با حفظ  نقش ویژه مادری ، ضرورت حفظ عفاف و پاکی و صیانت از خود .... اینها حقوق جدی و فراموش شده ای است که نگاه های افراطی و تفریطی حاکم بر تاریخ دیروز و جغرافیای امروز جامعه جهانی ، مغفول مانده است . فمینیست ها اگرچه یک واگویه زن پسندانه از فمینیسم را ارائه می دهند ، اما در حقیقت این است که فمینیسم یک دفاع زن گرایانه از مرد است ! و ذات خود این اندیشه را که مردان بهترند و ما زنان برای بهتر شدن ، چاره ای جز مرد شدن! نداریم را تعقیب می کند .

زیر نویس :
1-با برداشتی آزاد از کتاب زنان فصلنامه شورای فرهنگی اجتماعی زنان – سال هشتم – زمستان 84.
2- این جواب دوستانی که علت مخالفت من را  علیه فمینیسم می خواستند بدانند ولی یک نکته این که این مقاله دنباله دار خواهد بود .
3- از دوستانی که با کلمات پر مهر ابراز خوشحالی از برگزیده شدن بنده را داشتن کمال تشکر را دارم .
4- این روز ها و شب ها بی ترمز و بی وقفه به شب های بزرگ ... شب های قدر نزدیک می شویم ... این حقیر را از دعای خود محروم نفرمایید (این خرج کردن از دین نیست ...سوء تعبییر ممنون!)
5- آنتی فمینیست آری یا خیر در این بحث شرکت کنید.(این هفته فمینیست و اهانت به ائمه اطهار)